《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
讲一个好故事怎么简洁都出彩
女主好美，感觉被诱惑到了！因为有原型支撑更感到震撼。在糟粕的制度下利用最合理的方法保证自己与自己所属弱势群体的人权，太伟大了。她不是天使，但也不是魔鬼，她是很有思想、很坚强的女性。
牺牲了亲情。
主题伪善，甘古拜靠当老鸨赚钱，甚至蛊惑少女甘当妓女，赢得选举后不争取女性权利，却要求总理将卖Y合法化，合着印度女人能正大光明地当妓女就是最大的福报了，看到电影最后那句“教会她们如何在笼子里自由呼吸”就立马关了，笼子里的自由算什么自由……
真实的故事 捍卫性工作者的权利 印度片最近好多这种抨击现实的 但是感觉还是淡化了黑暗面 更多是强调大女主爽剧
伍千里带着伍万里融雪下飘是第一个意外
咱也不能一直黑，至少在无语了两个小时后，从结尾美军撤退终于看进去了。以目前国产片观影习惯，不是说只要结尾加字幕感动到了就算好电影吗（手动狗头），剧本配乐摄影演员细节这些是什么啊，我不是很关心呢
一位孟买红灯区的性工作者如何成为能与尼赫鲁会面、为女性权益发声的社会活动家的故事。就像看了一部用宝莱坞手法拍摄的奥斯卡系电影，还蛮有意思的
拍出了甘古拜的气场和智慧，但是没有拍出她的可怜和脆弱。
革命烈士用鲜血换来今天的幸福生活，中华民族万岁！
比较硬核的战争主题，但是感觉在一些细节上还是有浮空
被暴打，演讲，游行庆祝的场景太震撼。
走出电影院看到天边的红日。他们永远留在了那个寒冷的冬天，也永远留在了我们的心里。如果电影是一封给他们的情书，或许可以再绵长一些。
但不妨碍我们来品品人家的台词，看看这些年来我们退步了多少。
这一部感觉更好看一些，可能是因为节奏更紧凑吧
想当人，得先还是个活人，身在污泥，心像天鹅，甘古拜确不是为一己私利。她的形象不会被正史记录，却以永驻宝莱坞银幕史的形式，记录了真实印度的女性平权。那些说还是得先傍黑帮大佬当哥靠男人的，可以读读《天空的另一半》，便于了解下孟买红灯区性从业者和印度童婚女孩的真实处境。
片头一堆感谢谁和纪念谁，之后的剧情走向就不太符合逻辑：一个妓女头子跟一个小妓女头次见面就讲述自己的心路历程？这编剧写中学作文呢吧。12分钟弃剧。
1.印度国情不同，这样就导致看过去，哪哪都觉得别扭。印度这国家真的是不知道咋说
这是个真实改编的事，所以才更加不可思议。
人美有演技剧情还丰满：大女主爽文就该这么演！
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
